ภารกิจที่ 3/1 รูปแบบและประเภทงานเขียนบันเทิงคดีที่ตนเองจะเขียน

ภารกิจที่ 3/1 รูปแบบและประเภทงานเขียนบันเทิงคดีที่ตนเองจะเขียน

ภารกิจที่ 2 นินทาตัวเอง

                                                             เรื่อง ผิดที่ตัวเอง

          ถ้าหากพูดถึง "ความรัก" ก็คงหนีไม่พ้นความเจ็บปวด และความเจ็บปวดมันเป็นแบบไหนล่ะ ทุกคนต่างไม่มีใครเคยเห็นมัน รู้เพียงว่ามันทำให้หัวใจต้องอ่อนแอเหมือนโดนหินก้อนใหญ่หล่นทับลงที่กลางหัวใจ ตรงข้ามกัน ความรัก ก็ยังคงมีความสุขที่ทำให้ทุกคนมีชีวิตที่สดใสได้ ขึ้นอยู่กับการเรียนรู้มัน

          ถ้าจะเล่าถึงความรัก ความรักมันเกิดขึ้นตอนไหน ฉันยังไม่รู้เลย รู้เพียงว่ารัก เชื่อว่าทุกคนคงจะมีความรัก ตอนนั้นกำลังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ผู้ชายคนนี้บอกว่ารักต่อหน้า คิดดูสิ ถ้าคุณเป็นผู้หญิงคนนั้น คุณก็คงทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน นั่นก็คงเป็นการเริ่มต้นการมีความรักครั้งแรก รักครั้งนี้มันคงเร็วเกินไป ตอนนั้นฉันยังไม่มีโทรศัพท์ใช้ แต่สิ่งที่เราใช้สื่อสารกันก็คงหนีไม่พ้นจดหมายที่เขาเขียนมาวันละ 1 ฉบับ จดหมายทุกฉบับ มันมีความหมายมาก มีวันหนึ่งที่เขาโทรศัพท์มา มันทำให้ฉันรู้สึกไม่มีเวลาส่วนตัวขึ้นมาทันที ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายต้องจู้จี้ จนน่ารำคาญเกินไป สำหรับผู้หญิงแบบฉัน ฉันไม่คิดอยากคุยกับเขาต่อเลย พยายามไม่ติดต่อ และถอยห่างออกมา มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อที่สุดในชีวิต ฉันคงเป็นผู้หญิงที่ชอบใครทีละหลายๆคน ไม่อยากผูกมัดกับใครมากกว่า นับจากวันนั้นก็ไม่เคยมองผู้ชายคนไหนอีกเลย จนวันหนึ่ง ได้คุยกับเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน แต่ก่อนไม่ค่อยพูดกันเท่าไหร่ การพูดเล่น ว่าที่รักบ้าง กิ๊กบ้าง แต่การพูดเล่น ๆ มันก็กลายเป็นความจริงขึ้นมา ทุกคนอาจคิดว่ามันเหมือนนิยาย แต่ความจริงความรักก็เกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัวและผู้ชายที่ดีพร้อมก็มีเสมอไป เราโทรศัพท์คุยกันได้ประมาณ 1 เดือน ถึงได้เปิดใจคบกัน เขาไม่ได้น่าตาดีเหมือนผู้ชายคนอื่น แต่เขามีดีที่ทำให้ฉันรักเขาได้ เรามีอะไรที่ไม่เหมือนกันเลยสักอย่างเดียว ผู้ชายที่ไม่ชอบเที่ยว ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ชอบเล่นกีฬา แต่มันกลับตรงข้าม ฉันเป็นคนชอบเที่ยว ชอบกิน ชอบดื่ม เราสองคนไม่มีอะไรเข้ากันได้เลย แต่เชื่อไหมว่าผู้ชายคนนี้ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งเลิกเที่ยว เลิกดื่มได้ มันน่าแปลกใจมาก เขามีความคิดเป็นผู้ใหญ่ มองสิ่งเล็กๆน้อยๆเสมอ สามารถเปลี่ยนความคิดใครได้  ในสายตาของเขาฉันยังคงเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต เอาแต่ใจ พูดอะไรไม่เคยฟัง เอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่เสมอ แต่ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนฉันได้ทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องเดียว คือความซื่อสัตย์ ถึงแม้จะทำอะไรเพื่อฉันมากมายขนาดไหนก็ตาม แต่ความเจ้าชู้ไม่รู้จักพอ มันคงอยู่ในจิตสำนึกจริงๆสินะ ถึงแม้ว่าเราจะรักเขามากขนาดไหน แต่เมื่อเราเจอคนที่ถูกใจ ความอ่อนไหวต่อเพศตรงข้ามมันก็เกิดขึ้นมาทันที เรื่องการนอกใจแฟนจึงเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้หญิงคนนี้ การแอบรักใครหลายๆคน นั่นก็ไม่ทำให้ความรักที่ฉันมีต่อเขาน้อยลงได้เลย เวลาที่ฉันทำผิดต่อเขา ความรู้สึกผิดมันก็ยังคงติดอยู่ในใจ แต่นั่นก็เป็นเพียงการเผลอใจแค่นั้น ฉันไม่คิดจะรักใครแบบจริงจังนอกจากผู้ชายคนนี้ ทุกวันนี้เราจึงคบกันแบบทั้งเพื่อนและแฟนให้กันในเวลาเดียวกัน เขาเป็นคนเรียนเก่ง เก่งคำนวณ แต่ส่วนฉัน จะไม่ถนัดในด้านนี้ และนี่ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เขาคอยช่วยเหลือมาโดยตลอด ทุกวันนี้เราก็ยังคงให้คำปรึกษาที่ดีต่อกัน เป็นแฟนที่ดีต่อกัน

         ความรักไม่มีผิดมีถูก การรักใครสักคนไม่ใช่เรื่องผิด แต่มันคือการเลือกใครสักคนเข้ามาเติมเต็มในชีวิตเราให้สดใส ความรักในวัยเรียนไม่ได้เลวร้ายเสมอไป เพราะการเป็นแฟนกันก็เป็นทั้งเพื่อนในเวลาเดียวกันได้ ผู้ชายที่ดี ไม่ใช่แค่มองเพียงแค่ภายนอก แต่จงมองกันที่ภายใน และนิสัยที่แท้จริงของกันและกัน

นางสาวทิพวรรณ แสนชาติ 

ภาษาไทยปี 4 หมู่ 3

ภารกิจที่ 1 นินทาเพื่อน

                                 
                         

                                                                    เรื่อง ไม่มีใครเหมือน
            มนุษย์ทุกคนเติบโตขึ้นมาท่ามกลางผู้คนมากมาย  ไม่มีใครที่อยู่ลำพังเพียงคนเดียว ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่อยู่ในสังคมที่มีผู้คนมากมาย มีเพื่อน มีญาติพี่น้อง เพื่อนในแบบของฉันมีหลายแบบ แต่ละคนมีความคิดที่แตกต่างกัน และเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันก็มีหลายคนเช่นกัน คำว่าเพื่อนสำหรับฉันแล้วนั้น คือ คนที่คอยอยู่ข้างๆเราช่วยเหลือเรา อยู่กับเราทั้งในเวลาสุขและทุกข์ คนที่สามารถรับฟังปัญหาได้ คนไหนที่เราอยู่ด้วยและสบายใจ คนๆนั้นก็น่าจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเราแล้ว
ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งเธอไม่เหมือนใคร เธอเป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก กล้า และแกร่งอย่างเช่นผู้หญิงคนอื่นไม่มี  ณ ใต้อาคารเรียนรวมคณะครุศาสตร์ มีโต๊ะนั่งเล่น  มีพัดลมที่ให้ความเย็นแก่ทุกคนที่นั่งในบริเวณนั้น หญิงสาวผมสั้นประบ่า ตัดผมม้า นั่งฉีกยิ้มที่โต๊ะไม้เก่าๆตัวหนึ่ง เธอมีรอยยิ้มที่สดใสอยู่ตลอดเวลา ดวงตาทั้งสองข้างมีอะไรซ่อนอยู่ข้างในนั้น เมื่อใครได้มองดวงตาคู่นี้คงต้องหลงรักเธอเป็นแน่ เธอเป็นคนช่างพูด พูดในสิ่งที่ไม่มีสาระมากกว่าสิ่งที่มีสาระ เป็นคนพูดเก่ง มีความมั่นใจในตัวเอง นั่นก็มีทั้งผลดีและผลเสีย ในด้านดีนั้น เธอเป็นเด็กกิจกรรมที่ใครๆต่างก็รู้จัก ชอบทำกิจกรรมมากกว่าการเรียนหนังสือ เพราะฉันเคยได้ยินเธอพูดว่า เธอเรียนหนังสือไม่เก่ง เลยชอบที่จะทำกิจกรรมมากกว่าเรียน ถึงแม้จะไม่ทำกิจกรรม ก็ไม่ได้เรียนเก่งเหมือนคนอื่นเขา และความสามารถ กล้าแสดงออกในการทำกิจกรรมนั้น ก็ทำให้คนอื่นรู้จักมากขึ้น  ในแต่ละวันเมื่อเธอก้าวเท้าไปที่ไหน ที่นั่นจะต้องมีเสียงดังขึ้นทันที เธอพูดตลอดเวลา ถึงจะไม่มีเรื่องที่จะพูดก็ตามก็หยุดที่จะพูดเรื่องไร้สาระไม่ได้ และจะไม่สนใจว่าเพื่อนคนอื่นจะฟังสิ่งที่พูดรู้เรื่องหรือไม่ เพราะการพูดเร็ว ไม่ฟังใคร ในบางครั้งก็ทำให้ฉันหายใจแทบไม่ทันตามไปด้วย ส่วนการแต่งตัวของเธอก็มีหลายรูปแบบ สำหรับชุดไปเที่ยว ก็คงหนีไม่พ้นเสื้อแขนกุด และกางเกงรัดๆ เพื่อให้เห็นสรีระร่างกายที่บอบบาง ส่วนใบหน้าก็จะมีความสดใสอยู่ตลอดเวลา เครื่องแต่งหน้าคู่ใจที่ให้ทุกเฉดสี  เนรมิตความงามบนใบหน้า สีปากจะมีสีชมพู เปลือกตาสีชมพู แก้มก็ยังมีสีชมพู  ในโลกของเธอมีเพียงสีชมพู และในข้อดีก็ยังมีข้อเสียอยู่บ้าง เธอเป็นผู้หญิงที่ขี้เซา ร้องไห้ง่าย และจะมีอาการง่วงนอนอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้จะมีเสียดังรบกวน แต่นั่นก็ไม่ใช่อุปสรรค ส่วนด้านจิตใจนั้น เธอเป็นคนขี้สงสาร และมีจิตใจที่อ่อนโยน เป็นผู้หญิงที่ร้องไห้เก่ง ถึงแม้ในบางครั้งจะแกล้งร้องไห้ แต่หยดน้ำตาก็ไหลลงปาดแก้มทั้งสองข้าง ในเรื่องความรัก เธอเป็นผู้หญิงที่มีความอ่อนโยนต่อเพศตรงข้าม  มีชายในฝันค่อนข้างดูดี มีคนที่ถูกใจ พูดง่ายๆคือมีความเจ้าชู้อยู่บ้าง แต่ผู้ชายแต่ละคนที่แอบรัก ก็ใช่ว่าจะเป็นคนสำคัญที่สุดเสมอไป เขาเพียงหลงใหลในความหล่อ ความน่ารัก ของคนที่พบเห็นเท่านั้น ส่วนเอกลักษณ์ที่เด่นชัดที่สุด ก็คงต้องเป็นเสียงหัวเราะอันเสียงดัง  เมื่อไหร่ที่หัวเราะ เสียงหัวเราะจะเสียงดังมาก  จนใครๆต้องหันมามอง แต่ถ้าวันใดไม่ได้ยินเสียงหัวเราะนั้น  ทุกคนคงต้องสงสัยว่าเธอไปไหน ไม่สบายหรือเปล่า ถึงไม่ได้ยินเสียงอันน่ากลัวนั้น
การที่เธอมีความมั่นใจในตัวเอง มีเอกลักษณ์ที่แตกต่างจากคนอื่น สร้างความสนุกสนานให้กับทุกคน ถ้าหากวันใดเสียงหัวเราะนั้นหายไป มีเพียงความว่างเปล่าในห้องสี่เหลี่ยม ที่เต็มไปด้วยความเงียบปกคลุม ทุกคนคงต้องแยกย้ายไปคนละทาง รวมทั้งเธอคนนี้ด้วย ฉันคงคิดถึงเธอ คิดถึงเสียงหัวเราะและความพูดมาก พูดไม่หยุดของเธอเป็นแน่ เพื่อนที่ดีไม่ได้ดูเพียงแค่ฐานะ หน้าตา แต่จงมองที่ภายในจิตใจของกันและกัน....

นางสาวทิพวรรณ แสนชาติ

ภาษาไทย ปี 4 หมู่ 3